Oradaydım..
Fabrikasyon bir hayattan kurtulup öz kaynakları ile yaşamak için ben de oradaydım..Doğu Karadeniz'de..
Herşey o kadar sıradanlaşmış idi ki,tek düze hayat,yek düze arkadaşlıklar,çok dallanmayan budaklanmayan muhabbetler,trafik,gürültü,hava kirliliği, yabancılık hissi derken kendimi 21 saat sürecek bir yolcuğa attım.Tam 21 saat..(Dönüş 24 saat sürdü)Dile kolay..Eskiden 8 saate bile tahammül edemezken ,uçakların hızında bile kusur bulurken ,ortalama Türk boy standardının üstünde olan ben nasıl da tıkılmıştım otobüslerde..Neydi zorum?
Hikaye çok eskiye dayanıyor..Bayram öncesi haftaya :)) Başkentte idim.Başkent malum soğuk ama konu bu değil.Konu kısmen akıcı olan trafikte yolun kenarlarında göze çarpan devasa binalar,yapılar. İnsanların nokta gibi kaldığı,gösterişli kapılardan herkesin kucak dolusu poşetlerde çıktığı alışveriş merkezleri.Modernizmin mabedleri..Bu mabedler ,bu yüksek binalar ,insanı silip süpüren,insan zekası bu beton kütleler gözümü yordu,içimi yaraladı..
Bu Ankara seyahati içimde var olan fitili ateşledi.Büyükşehir bana fazla.Koca koca binalar bana fazla.Hatta apartman hayatı da. Ben bahçeli bir evde olmalıydım kapıdan çıkar çıkmaz ulaşabildiğim.Evin önünde Tır geçmemeliydi. Ezan sesini duymalıydım.Güneşi görmeliydim.Daha da önemlisi sessizlik.Ses olmamalıydı.Kendimi dinleyebildiğim bir ortam olmalıydı.Hani o kadar bencil yaşarken ne kadar da kendin olamazken büyükşehirlerde tek katlı mekanlarda kendini bulmalıydın..
Ve oldu da..Kendimi buldum. 24 saatin her saniyesine değdi yaptığım yolculuk..Vahşi doğa -vahşi doğa derken zebra ,leopar değil kastettiğim-belki de vahşi yeşil demeliydim.Güneş,sis ,yağmur,parçalı,az bulutlu ..tüm hava olayları..Uzak dağlardaki kar.O karın güneş altındaki görüntüsü,rüzgarın sana kadar taşıdığı kar soğuğu.Yağmur sesi.Şemsiye kullanma ihtiyacı.Gene sessizlik,sadelik.
Fabrikasyon bir hayattan kurtulup öz kaynakları ile yaşamak için ben de oradaydım..Doğu Karadeniz'de..
Herşey o kadar sıradanlaşmış idi ki,tek düze hayat,yek düze arkadaşlıklar,çok dallanmayan budaklanmayan muhabbetler,trafik,gürültü,hava kirliliği, yabancılık hissi derken kendimi 21 saat sürecek bir yolcuğa attım.Tam 21 saat..(Dönüş 24 saat sürdü)Dile kolay..Eskiden 8 saate bile tahammül edemezken ,uçakların hızında bile kusur bulurken ,ortalama Türk boy standardının üstünde olan ben nasıl da tıkılmıştım otobüslerde..Neydi zorum?
Hikaye çok eskiye dayanıyor..Bayram öncesi haftaya :)) Başkentte idim.Başkent malum soğuk ama konu bu değil.Konu kısmen akıcı olan trafikte yolun kenarlarında göze çarpan devasa binalar,yapılar. İnsanların nokta gibi kaldığı,gösterişli kapılardan herkesin kucak dolusu poşetlerde çıktığı alışveriş merkezleri.Modernizmin mabedleri..Bu mabedler ,bu yüksek binalar ,insanı silip süpüren,insan zekası bu beton kütleler gözümü yordu,içimi yaraladı..
Bu Ankara seyahati içimde var olan fitili ateşledi.Büyükşehir bana fazla.Koca koca binalar bana fazla.Hatta apartman hayatı da. Ben bahçeli bir evde olmalıydım kapıdan çıkar çıkmaz ulaşabildiğim.Evin önünde Tır geçmemeliydi. Ezan sesini duymalıydım.Güneşi görmeliydim.Daha da önemlisi sessizlik.Ses olmamalıydı.Kendimi dinleyebildiğim bir ortam olmalıydı.Hani o kadar bencil yaşarken ne kadar da kendin olamazken büyükşehirlerde tek katlı mekanlarda kendini bulmalıydın..
Ve oldu da..Kendimi buldum. 24 saatin her saniyesine değdi yaptığım yolculuk..Vahşi doğa -vahşi doğa derken zebra ,leopar değil kastettiğim-belki de vahşi yeşil demeliydim.Güneş,sis ,yağmur,parçalı,az bulutlu ..tüm hava olayları..Uzak dağlardaki kar.O karın güneş altındaki görüntüsü,rüzgarın sana kadar taşıdığı kar soğuğu.Yağmur sesi.Şemsiye kullanma ihtiyacı.Gene sessizlik,sadelik.
Sadede gelirsek;bu bayram tatili her ne kadar kan revan geçtiyse de ruhsal dinginlik açısından muazzamdı.
