Mutsuz insanlar kentte daha iyi yaşarlar. İnsan yüz yıl yaşar kentte de,çoktan öldüğünün ,çürüdüğünün farkında olmaz.Durumu nedir,nasıldır bakmak için zamanı yoktur,hep kalabalıktır başı.İşler ,toplumsal ilişkiler,sağlık sorunları,sanat gösterileri,çocukların sağlığı,öğrenimi..Kah falancalar,filancalar konuk gelirler,falancalara filancalara gidilir,kah bir oyunu izlemek gerekir,şu ya da bu konsere gidilir..Bilindiği gibi ,kentte her zaman insanın kaçırmaması gereken bir,hatta aynı anda iki,üç ünlü sanatçı birden bulunur.Bazen doktora gitmeniz,aileden birini götürmeniz gerekir...öğretmenler,müzik öğretmenleri,mürebbiyeler...Yaşama gelince bomboştur yaşam.Öyleyce yaşayıp gidiyorduk,hem de olayın acısını daha az hissediyorduk...
Kroyçer Sonat/Lev Tolstoy
"Öyleyce yaşayıp gidiyorduk,hem de olayın acısını daha az hissediyorduk..."
YanıtlaSilÇünkü uyuşturulmuştuk... Yap deniyor, yapıyoruz. Git deniyor, gidiyoruz. Şehirli insan kültürlü ve aristokrat insandır (!) azizim. O yüzden sosyal kabul açısından her daim yapacak şeyi vardır. Televizyonlar, gazeteler 'mutlaka gidilmesi gereken!' o tiyatro oyununu haber verdikten sonra eğer tiyatro sevmiyorsanız bile o oyuna gitmelisinizdir artık. Yoksa nasıl lafı döndürüp dolaştırıp o tiyatro oyununa gittiğinizi nasıl söyleyeceksiniz 'toplum'a?
Mutsuz insanlar kentte daha mı iyi yaşar? -bilmiyorum. Belki de mutsuz insan şehirde yaşar değil de, şehirde yaşayan insan mutsuzdur. Çünkü her zaman yapacak çok şeyi vardır ve bu 'çok şey'i yapması gereken sadece bir kişi vardır. Ne yapsa da o yapamadığına yanar çoklukla. Bu şehirli insanın değil tüm insanların özelliğidir; ama şehirli insanın yapacak çok şeyi olduğundan yapamadığı da çok şeyi vardır.
Şehirli insan her daim yorgundur, mutsuzdur da. Ve o koşuşturmanın için de mutsuzluğunu bile unutur çoklukla.
şehirde yaşayan insan mutsuzdur mudur acaba. e peki bu kadar adam insan gülüyor eğleniyor..??
YanıtlaSilİçi boş, anlık zevkler. Bence bir insan gece yastığa başını koyduğunda hissettiği şey gerçekten mutluluksa mutludur. Gündüz bazı vesilelerle anlık mutluluklar yaşıyoruz, gülüp eğleniyoruz. Ama acaba kaçımız huzurla gözlerimizi yumabiliyoruz, hala gülümseyebiliyoruz? Bazı şeylerin bizi sevindirmesi, o an mutlu etmesi bizi mutlu insan yapar mı? O an mutluyuzdur, o gün mutluyuzdur. Önemli olan hayatın genelinde bu hali yaşayabilmek(her an mutlu olacaksın, sevgi ptırcığı olacaksın demiyorum; genel mutluluktan bahsediyorum). Kaç kişi var ki gerçekten mutlu yaşayan?
YanıtlaSilmutsuzluktan kaçış yok..her daim mulu olamazsın..ya da şöyle; acıdan da zevk alabilr misin,işte o zaman mutlusundur her daim..
YanıtlaSil'mutlu insan' olabilmek için acıdan dahi zevk almak? -sanmıyorum. biraz da pollyanna'cılık değil mi bu?
YanıtlaSilo zaman her daim mutlu olamazsın..
YanıtlaSilacıdan zevk alınabilir aslında ölümden sonrasını düşünerek..
zaten benim de her daim mutlu olabilme çabam yok.
YanıtlaSilötekine gelirsek derin mevzuular bunlar. hem zaten felsefe sınavı vardı, bir gün için bu kadar felsefe yeterli kanımca.
-şehirsellik; isterseniz kentsellik de denilebilir; şehre ait olma hissi, kendini bir yerlere ait hissetmenin en güvenceli yolu, pratik çözümü gündelik hayata ayak uydurmanın-
YanıtlaSileğer ait olursak, parçası olursak o düzenin daha kolay üstesinden gelinir.
alışırsak; belki hafif gelir.
mutsuz insan olmaktan çıkıp; mutlu muyuz mutsuz muyuz bilemez hale geliriz.