Radyo 4

Bugün radyo dinleme keyfini yaşadım.İnternetten değil ama,adam akıllı bildiğin frekanslı radyodan. Daha da ötesini yaptım ,Radyo 4 dinledim,hani hep sanat müziği ve halk müziği çalan kanal.Hoşuma giderek dinledim.Sonra eskilere gittim ,çok eskilere :

Lise 1 deyim,gurbetteyim,uzaktayım,yatılı okuldayım. O gün nöbetçiyim pansiyon yemekhanesinde. Arkadaşlarım derste iken ben aşçılara yardım ediyorum mutfakta. Aşçılar yaşlıca biraz,öyle hatırlyorum belki de ellili yaşlardalar.Bıyıklı bıyıklı amcalar.Birbirleriyle çok da konuşmuyorlar,belki de çoktandır beraber olduklarından konuşacak şeyleri de kalmamış.Ya da, yada radyo yüzünden.Radyo 4 çalıyor.Radyo mutfağın tam ortasında ,yüksekçe bir yerde yine türküler çalıyor ,şarkılar söylüyor şimdi olduğu gibi.Mutfak çalışanları pür dikkat onu dinliyorlar.Ben ise benimle kimsenin konuşmaması bir yana çalan radyoya ,türkülerine ,şarkılarına uyuz oluyorum.Nefret ediyorum bu şarkılardan,türkülerden .Nasıl dinliyorlar bunu.Yazık ya bu amcalara güncel şarkılardan heberleri yok,ne kadar eskiler,geride kalmışlar,diyorum.

Yıllar geçiyor,bir kaç yıldır belki de otuzlu yıllara girmemle beraber sanat müziğine bir ilgi başladı. Bugün geldiğim nokta ise Radyo 4.Ben de o amcalar gibi oldum.Onlar gibi dinliyorum bu radyoyu,hiç yayın akışını değiştirmeyen bu radyoyu.

Benim sorum burada işte.Ben mi geriye doğru evriliyorumm,yoksa gerçeği yeni mi keşfettim,ya da yaşlandım yahut hüzün mü istiyorum?

Hüzün demişken ,radyoda bir karadeniz türküsü çalıyor,tanıdık gibi ama tam değil çünkü sözleri biliyorum melodi başka.Sonra hatırladım .Bu rahmetli babaennemin çokça söylediği türküydü.Babaannem alzheimer olmuştu son zamanlarında ,çoğu şeyi unutmuştu ama çok az hatırladıklarından biriydi bu türkü.Çok severdim rahmetliyi ,O da beni .Bir hüzün aldı beni o vakit.

O zaman radyo dinlemek iyi bir şey yahu!